مقدمه

توسعهی پایدار، مدیریت روابط سیستمهای انسانی و اکوسیستمهای طبیعی بهمنظور استفادهی مطلوب از منابع در جهت

تأمین رفاه نسلهای حال و آینده است و بهدنبال ایجاد تعادل میان توسعه و محیطزیست است ( Seroka-Stolka, 2014 ). توسعهی پایدار دارای چهار بعد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیستمحیطی بوده که با تصمیم مدیران و برنامه-

ریزیهای راهبردی آنها برای دستیابی به اعتلای رفاه اجتماعی اقتصادی جامعه، بهبود بهداشت و سلامت عمومی، -

کاهش بزهکاریهای اجتماعی، ایجاد اشتغال مناسب و افزایش رفاه اقتصادی با توزیع عادلانهی منابع زیستی، بر مبنای

حفاظت و تقویت بنیهی منابع فیزیکی، بیولوژیکی و اکوسیستمی شناخته میشود ( Rumpel et al., 2020 ). با این

وجود، توسعهی پایدار مسیری برای رسیدن به آرمانهای بشر همراه با حفظ منابع محیطزیستی برای آیندگان است. پس

باتوجه به ابعاد محیطزیستی توسعهی پایدار، چشمانداز بلندمدت این رویکرد میتواند راهبردی تعیینکننده در تحقق اهداف

توسعه باشد ( Zhang et al., 2011 .)

محیطزیست منابع باارزشی را در اختیار انسان قرار داده است و با رویکرد حفاظت از این منابع و استفادهی بهینه در حد توان

و ظرفیت محیط، دستیابی به توسعهی پایدار را هموار ساخته است؛ اما استفادهی بیشاز حد از توان اکولوژیکی و خارج از

ظرفیت و بنیهی محیطزیست، عواقبی را بهدنبال خواهد داشت و با توجه به رویکرد اکوسیستمی برای دستیابی به توسعهی

پایدار مبنی بر حفاظت از محیطزیست، محیط را با مشکل مواجه ساخته و منجر به تخریب منابع محیطی خواهد شد. پس با

عدم توجه به ملاحظات محیطزیستی در رابطه با توان محیط، دستیابی به توسعهی پایدار تحقق نخواهد یافت ) Fadhil and Perwita, 2020 .)

باتوجه به ویژگیهای محیطی و انسانی، محیطزیست در مناطق مختلف دارای ظرفیت و منابع باارزش متفاوتی است که

برای استفاده از این توان محیطی و دستیابی به توسعهی پایدار، حفظ موازین اکوسیستمی و حفاظت از محیطزیست در

اولویت قرار دارد تا اینکه براساس توان و ظرفیت آن محیط، از منابع آن استفاده نمود ( Nagimov et al., 2018 .)

منطقه ویژه اقتصادی خلیجفارس و بخشهایی از غرب بندرعباس بهدلیل پتانسیلهای بالقوهی محیطی از قبیل دسترسی به

آبهای آزاد بینالمللی، حملونقل ریلی و جادهای، بندر شهیدرجایی، منابع سوختهای فسیلی و زیرساختهای پایهای

شامل برق، گاز، جادهی حملونقل و آب، ظرفیت مناسبی برای اجرای واحدهای صنعتی و فرآوردههای نفتی دارد که با حفظ

موازین اکوسیستمی و اکولوژیکی، دستیابی به رهیافت توسعهی پایدار در منطقهی بندرعباس را تسهیل مینماید؛ اما احداث

واحدهای صنعتی و فرآوردههای نفتی منجر به انتشار آلایندههای مضر و خطرناکی خواهد شد که عدم توجه به ملاحظات

اکوسیستمی و راهکارهای حفاظت از محیطزیست، نظم اکوسیستم محیطی منطقه را با مشکل مواجه خواهد ساخت. ولی با

رویکرد حفاظت از محیطزیست برای رسیدن به توسعهی پایدار میتواند اجرای واحدهای صنعتی را تسهیل نماید.